غزه , غزه , غزه ، این روزها از سی ان ان گرفته تا ضرغامی نیوز همه و همه خبر از جنایتی میدهند که در غزه در جریان است . دیدن کودکان در زیر آوار کنار اجساد مادرانشان و تصاویری این چنین که قلب هر انسانی رو به درد میاره . مطلبم رو با یک سوال شروع میکنم . فکر میکنید الان اون کودک یتیم فلسطینی حال و روز بدتری داره یا دختری که روزها با دستان و پاها و چشمان بسته بر روی یک صندلی اجازه خوابیدن ندارد ؟ یک راهنمائی بهتون میکنم . فقط 24 ساعت دستان و پاها و چشمان خود رو ببندید و روی یک صندلی بنشینید و یک نفر رو بالای سر خودتون بگذارید که بهتون اجازه خوابیدن نده . مطمئنم بعد از 24 ساعت آرزوی مرگ میکنید . حالا همین 24 ساعت رو در هفته ها ضرب کنید تا به حال صبا آذر پیک برسید که برای اعتراف هفته هاست در بی خبری مطلق به جرم افشای جهانی قتل ستار بهشتی زیر دست بازجوهای سپاه داره شکنجه میشه .
فکر میکنید الان قلب مادر اسماعین هنیه (نخست وزیر حماس) بیشتر برای فرزندانش (که اکثرشون به عنوان شهروند اسرائیلی در اسرائیل زندگی میکنند) میزنه یا قلب مادر رضا شهابی ؟ فکر میکنید الان سربازان حماس به کمک بیشتری نیاز دارند یا رضا شهابی که در سکوت خبری هر لحظه منتظر مرگ خودش نشسته !؟ اصلا یک سوال ساده تر : اگر میتوانستید بین زندگی در خطرات غزه و هر ثانیه انتظار مرگ در اوین یکی رو انتخاب کنید کدوم رو انتخاب میکردید ؟
مطلبم رو با یک نکته به پایان میرسونم . نکته اینه که من ازتون نمیخوام پرده های پنجره افکارتون رو به جنایات غزه ببندید . جنایات غزه باید محکوم بشه . اما تمام جمعیت غزه (چهارصد هزار نفر) به اندازه نصف جنایتهای جهانی در سالهای اخیر در سوریه و برمه و نیجریه نیست . جنایات غزه باید محکوم بشه درست به اندازه تمام جنایتهای جهانی که در این وسعت در جهان انجام شده . اما به هیچ قیمت نباید اجازه داد جمهوری اسلامی به بهونه این جنایات مهم ترین اخبار ما رو که همواره زندانیان سیاسی بوده اند و هستند رو به حاشیه ببره .
غزه من صبا آذر پیک است . غزه من رضا شهابی است .
